کد مطلب:30083 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
او از این عدم حضور در نبرد، در رنج بوده است؛ امّا امام علیه السلام وعده رسیدن به اجری بزرگ را به وی می دهد. مالك، رئیس نیروی انتظامی علی علیه السلام در كوفه بود.[1]. 6690. وقعة صِفّین:مالك بن حبیب، مردی را كه از فرمان بسیج علی علیه السلام تن زده بود، دستگیر كرد و گردن زد. این خبر به قوم آن مرد رسید. به یكدیگر گفتند:نزد مالك بن حبیب می رویم و از زیر زبانش می كشیم؛ چرا كه وی مردی تند مزاج و جسور است و شاید به قتل او اقرار كند. نزد او آمدند و گفتند:ای مالك! تو آن مرد را كشتی؟ مالك گفت:می خواستید چون شتر كه بچّه اش را نوازش می كند [ من هم او را بنوازم] ؟ از پیش من بروید. خداوند، رویتان را زشت كند. من به صراحت می گویم كه او را كشتم.[2].
مالك بن حبیب یَربوعی از یاران ارجمند امیر مؤمنان علی علیه السلام است. امام علیه السلام در هنگام حركت به صِفّین، او را در كوفه باز نهاد تا مردم را برای یاری ایشان بسیج كند.